infini, fais que je t' oublie...

Για να ξεχάσω το άπειρο
τώρα θ' αναπολώ
τη χρυσή  μέθη του έαρος
το κύμα το απαλό

κι εκείνη που εβημάτιζε
σε πάρκα ερημικά
αγάπη, ω φύλλα κίτρινα
ω ρόδα νεκρικά.

μτφ. Κ. Γ. Καρυωτάκης

Paul-Jean Toulet (1867-1920)