γράμμα

Να μην ανησυχείς λοιπόν.
Είμαι πολύ καλά.
Στέκομαι καθώς στέκονται τ’ αγάλματα 
στους κήπους και στις ανοιχτές πλατείες
όταν τ’ αφήνουν οι αστοί τις νύχτες δίχως έρωτα
(τι τον χρειάζεται τον έρωτα έν’ άγαλμα;)
Χωρίς φιλιά, χωρίς συμπόνια
(τι μπορεί να αισθανθεί ένα άγαλμα;)
Είμαι λοιπόν πολύ καλά·
δες με αν αμφιβάλλεις.
Κοιτάζω σαν προτομή από γύψο
κι είν’ η ζωή μου ένας φρουρός στρατιώτης
που ’χει την εύκολη δουλειά
να κάνει απλώς ό,τι του λέει ο λοχαγός του.
(Καλησπέρα σας. Καληνύχτα σας. Τι κάνετε;)
Πολύ καλά. Να μην ανησυχείς.

Σταύρος Βαβούρης (1925-2008)