[..αντιμέτωπος με τα συντρίμμια του φεγγαριού..]

Έχει πέσει το σκοτάδι
Κοντά στα σύνορα στη Νότια Ντακότα
Το φεγγάρι έχει βγει για κυνήγι, παντού
Ξερνά φωτιά
Και περπατά στους διαδρόμους
Ενός διαμαντιού.

Πίσω από ένα δέντρο
Φωτίζει τα ερείπια
Μιας πόλης λευκής·
Παγωνιά, παγωνιά.

Πού έχουν πάει
Όσοι ζούσαν εδώ;

Έχουν  μεταφερθεί κάτω από φτερούγες
Και πρόσωπα σκοτεινά.

Έχω πια
Σιχαθεί τα πάντα, και συνεχίζω να
Ζω μόνος, μόνος
Πέρα απ' τα καμένα σιλό
Πέρα απ' τους κρυμμένους τάφους
Ινδιάνων και Νορβηγών.

Αυτό το ψυχρό χειμωνιάτικο
Φεγγάρι χύνει την απάνθρωπη φωτιά
Των πετραδιών
Στα χέρια μου.

Νεκρά πλούτη, νεκρά χέρια
Το φεγγάρι σκοτεινιάζει
Κι είμαι χαμένος στα όμορφα λευκά ερείπια
Της Αμερικής.

(Χριστούγεννα, 1960)

απόδ. Γιώργος Κυριαζής

Τζέιμς Άρλινγκτον Ράιτ (1927-1980)