μια μέρα

Οι χαφιέδες κατεβήκαν σ’ απεργία
τους ταράξαν στην υπερωρία
στο στρατοδικείο τα παιδιά
σήκωσαν τις γροθιές ψηλά.
Ο γύφτος κουράστηκε στ’ αμόνι
φτιάχνει βιολιά 
και τα μοιράζει 
στους χωροφύλακες.
Στις 12 η ώρα στο σαλόνι 
της κυρίας Μιράντας
διαβάζουνε Σεφέρη.
Η παρτούζα τέλειωσε
την άλλη μέρα το πρωί.
Δεν θα καταλάβουν ποτέ 
γιατί βασάνισαν τον Περικλή.
Όταν ρώτησαν τον στρατηγό
γιατί φορούσε κόκκινη κορδέλα 
Εκείνος είπε:
Ο γύφτος δεν έχει άλλα καρφιά
τον τελευταίο Ιούδα
τον κάρφωσε στην αυλή
για να διώχνει τα πουλιά.
Τα παιδιά βγήκαν ξεβράκωτα 
στους δρόμους
πετροβολούν τον έμπορο 
της γειτονιάς
γιατί τα ξεγελάει με ζαχαρωτά
ενώ εκείνα περιμένουν 
τις χειροβομβίδες. 
Ο Ντιόρ ετοιμάζει 
τα καινούργια μοντέλα.
Η επανάσταση φέτος 
θα φορεθεί πολύ.
Πέρασε ακόμη μια μέρα.
Εγώ φεύγω 
Γεια χαρά.

Λάκης Καραλής (1943-2009)

γράμμα

Να μην ανησυχείς λοιπόν.
Είμαι πολύ καλά.
Στέκομαι καθώς στέκονται τ’ αγάλματα 
στους κήπους και στις ανοιχτές πλατείες
όταν τ’ αφήνουν οι αστοί τις νύχτες δίχως έρωτα
(τι τον χρειάζεται τον έρωτα έν’ άγαλμα;)
Χωρίς φιλιά, χωρίς συμπόνια
(τι μπορεί να αισθανθεί ένα άγαλμα;)
Είμαι λοιπόν πολύ καλά·
δες με αν αμφιβάλλεις.
Κοιτάζω σαν προτομή από γύψο
κι είν’ η ζωή μου ένας φρουρός στρατιώτης
που ’χει την εύκολη δουλειά
να κάνει απλώς ό,τι του λέει ο λοχαγός του.
(Καλησπέρα σας. Καληνύχτα σας. Τι κάνετε;)
Πολύ καλά. Να μην ανησυχείς.

Σταύρος Βαβούρης (1925-2008)

ραμπάμπα

Άκου! περνάνε τα ταμ-ταμ
με συνοδειά ραμπάμπας.
Σοφέ, που σ' αποτύφλωσε
το λίγο φως της λάμπας...

τίναξ' από τα γένια σου
της έρευνας τη σκόνη
κι άντε ξωπίσω τους κι εσύ
στο δάσος που στοιχειώνει

να δεις το αμέρωτο στοιχειό
την πιο γλυκιά σου πλάνη
που απόψε –μέσα στων πυρσών
τις φλόγες– θα πεθάνει.

Φώτης Αγγουλές (1911-1964)

δισταγμοί

H Aγάπη σου όνειρο λευκό, Γυναίκα εξωτική
κι εγώ να μένω σαν μακριά απ' το θέλγητρό της
κι ενώ σου καίω θυμίαμα και σου ζητώ ηδονή
με την κλωστίτσα του ναζιού κεντώ τον πρόλογό της.

Κι αν αναπλάθω τ' όνειρο και πλέω στους ουρανούς
στέκω στην πύλη της Χαράς, μα για να μπω δειλιάζω:
κάθε Γυναίκα η Ζωή κι η Σάρκα όλος ο Νους
μα ο θλιβερός κι ο απόκοσμος περνώ και δεν αράζω!

Ρώμος Φιλύρας (1888-1942)

infini, fais que je t' oublie...

Για να ξεχάσω το άπειρο
τώρα θ' αναπολώ
τη χρυσή  μέθη του έαρος
το κύμα το απαλό

κι εκείνη που εβημάτιζε
σε πάρκα ερημικά
αγάπη, ω φύλλα κίτρινα
ω ρόδα νεκρικά.

μτφ. Κ. Γ. Καρυωτάκης

Paul-Jean Toulet (1867-1920)

είπες πως είσαι...

Είπες  πως είσαι η τελευταία μου σύνδεση
με τον κόσμο. Ότι φοβάμαι μην τη χάσω.
Αν  εγώ κόψω την τελευταία μου σύνδεση
και βρω τη δύναμη, εσύ θα βρεις τη δύναμη
να μην ξεκόψεις από μένα;

Νικόλας Άσιμος (1949-1988)